Heb er de hele week op moeten wachten, maar eindelijk mag ik eens aan het woord. Ik ben Ukkie en ben 6 jaar en de grote broer van Pebbles. Wel even oud, maar ben gewoon in hoogte wat groter.
Ook ik schrok best wel toen we in ons mandje werden gestopt in Amsterdam en we langzaam richting de groene polders reden. Ons vrouwtje was wel mee gelukkig, maar toch je voelt dat er iets te gebeuren staat.
Dat was dus ook zo want de volgende dag was ons vrouwtje verdwenen en wij bleven achter bij onze oppassers en tja ik heb er iets minder moeite mee gehad dan mijn zus, want ik kreeg eten, drinken en een hoop aandacht en die aandacht daar ben ik helemaal niet vies van, sterker nog ik krijg er geen genoeg van.
Mijn zus die vond het moeillijker allemaal en dat vond ik af en toe wel zielig voor haar aangezien ze het ook op mij afreageerde, maar ja dat ben ik wel een beetje gewend. Maar probeerde haar ook wel gerust te stellen en bleef af en toe bij haar in de buurt. Dat doe je dan toch als grote broer.
Maar we zijn nu een paar weken verder en het gaat wel goed met ons en we weten ons wel te vermaken hoor. Alleen mijn zus moest vorige week naar de dierenarts, want er was een abces losgebarsten en dat zag er niet zo goed uit. Was wel ff stress voor onze oppassers en van schrik ging ik maar in het reismandje zitten wat natuurlijk niet de bedoeling was, maar wist ik ff veel.
Toen ze terug kwamen had mijn zus een kapje om zodat ze niet bij de wond kon komen. Het zag er best grappig uit moet ik zeggen en ze liep ook eerst achteruit, maar al redelijk snel was ze er aan gewend. Maar ik mocht niet in de buurt komen en ik bleef dus op gepaste afstand.
Vandaag is het kapje eraf gehaald en ik moet eerlijk zeggen dat ik blij ben voor haar. En aan de oppassers te zien waren die ook best wel blij.
Natasja (een van de oppassers) speelt heel vaak met mij, want ik moet altijd wel een beetje mijn energie kwijt en voor haar is het ook wel goed hoor een beetje rennen. Ze doet het leuk hoor en ik vind het heerlijk dat rennen, springen duiken en vliegen.
Rose ( de andere oppasser) vind spelen niet zo leuk en ik heb ook af en toe het idee dat ze een beetje jaloers is op ons omdat Natasja ons best veel knuffelt, maar ik probeer dan ook gewoon om af en toe eens bij haar te gaan liggen en aandacht te geven. Ze is iets strenger, maar ze is ook gek op ons hoor, want ze moet af en toe best om ons lachen.
Verder zit ik graag voor het raam en bekijk de buitenwereld met andere mensen, kleine mensen, auto´s, fietsen, vogels en andere katten. Er komt er nu bijna elke avond 1 die mijn zus probeert te versieren, maar de laatste week zit ik op de vensterbank want mijn zus die schaamde zich denk ik een beetje met dat kapje om. Eigenlijk lijkt het me best leuk buiten en ik zou het best weleens willen, maar onze oppassers die houden alles potdicht en ik zie nog geen gelegenheid om eens aan de buitenlucht te snuffelen. Misschien komt er nog eens en kansje, maar eerlijk gezegd betwijfel ik het. Misschien maar beter.
Nou Patries ik vond het leuk om eens aan het woord geweest te zijn en ik moet je ook bedanken dat je ons bij zulke lieve oppassers heb achtergelaten, want er wordt echt goed voor ons gezorgd.
Ik hoop ook dat er voor jouw goed gezorgd wordt, want dat verdien je hoor en ik mis je ook heel erg en kan niet wachten tot ik je weer zie.
Dikke dikke dikke knuffel van Ukkie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten