zaterdag 19 mei 2012

Echt naar buiten

Hallo Patricia hier weer een update van Ukkie en Pebbles

Vorige week hebben we de katten voor het eerst naar buiten toe gelaten door gewoon de deur open te zetten en kijken wat ze gaan doen. De 1e stapjes heb je gezien, want ik stond klaar om te filmen. Pebbles kwam als 1e de keuken in en heel voorzichtig maakte ze haar stapjes richting de openstaande keukendeur.

Ukkie die zat nog gewoon nietsvermoedend op de vensterbank bij de voortuin. Hij keek wel, maar het duurde even voordat hij doordat dat de keukendeur openstond en toen dat dan eindelijk tot hem doordrong was hij eigenlijk nog bijna sneller buiten dan Pebbles.

Heel voorzichtig beginnen ze beide met het ontdekken van de tuin. Heel laag bij de grond lopend kijken ze lichtelijk gespannen, maar nieuwsgierig om hun heen, waarbij Ukkie veel sneller gaat dan Pebbles. en dus al snel is Ukkie bij de poort, waar natuurlijk een nog grotere wereld ligt, maar daar stekn wij natuurlijk even een stokje voor en dus concentreerd Ukkie zich weer alleen op onze tuin, maar dit alleen omdat ik de poort bewaak.

Grappig ook te zien hoe ze voor het eerst hun pootje in de aarde zetten. Hee dat voelt raar. Eerst 1 pootje neerzetten optillen en schudden want er blijft zand hangen. Maar goed dit duurt niet lang en al snel bewegen ze zich van struik tot struik waarbij er heel veel nieuwe luchten hun neusjes binnen dringen.
Heel leuk om te zien hoe ze alles in zich opnemen, maar ook aan dat komt weer een eind en dus onder veel protest hebben we ze weer naar binnen gedaan en dat hebben we geweten, want de keuken is niet langer meer de plek om eten te zoeken en te krijgen, maar ook de plek om naar die grote buitenwereld te kunnen en dat lijkt op dit moment wel het belangrijkste.

Later die week hebben we ze in de avonduren nog een keer naar buiten gedaan en daarbij de poort goed afgebakend zodat ze niet naar die nog grotere wereld kunnen. Rose was haar fiets aan het schoonmaken en dus ook de schuur stond open en die hebben ze ook even geinspecteerd.
Na enige tijd moesten ze natuurlijk weer naar binnen en dat ging onder een nog groter protest dan de 1e keer.

En dat hebben we geweten, want ze hangen nu elk moment dat ze de keuken in kunnen bij de deur en doen hun uiterste best om de gesloten keukendeur open te krijgen, daarbij staan ook hun bekkies niet stil en laten duidelijk horen dat ze eigenlijk wel naar buiten willen.
We hopen dan ook dat dat snel weer wat minder wordt, want miauwen kunnen ze goed vooral Pebbles in dit geval, want Ukkie kan het in andere gevallen heel goed.

Maar goed Patricia het was voor hun weer een heel avontuur en net als jij zullen ze je heel veel willen vertellen als jullie elkaar weer zien denk ik.
Dus weer een dikke knuffel van Pebbles en Ukkie en tot volgende week maar weer, waar ik Pebbles weer eens aan het woord laat denk ik.

vrijdag 11 mei 2012

Week 10 & 11 Buiten

Hoi Patricia ik (Ukkie) mag weer een stukje schrijven deze week en nou ik heb best wel veel te vertellen, want want want ik ben voor het eerst buiten geweest en niet geheel volgens plan, maar de deur stond open en Natasja zat op de wc en Rose was achter in de tuin haar fiets aan het schoonmaken.

Dus ja ik denk weet je wat ik neem gewoon mijn eerste stapje naar buiten en wat mij het eerste opviel was dat het best nat was en ik weet niet of dat altijd zo is, maar erg leuk vond ik dat niet. Dus ik liep enigzins voorzichtig naar de overkant en verschool me daar onder de klimhortensia. Tot ik Natasja hoorde die mij dus snel weer oppakte en me naar binnen bracht. Dit was dus helaas van korte duur.

Eerder die week waren we al buiten geweest in de armen van onze oppassers en mochten we dus even ruiken hoe het was om buiten te zijn en nou zo vlak voor het slapen gaan was dat best spannend. Want ik heb heel lang geslapen en heel lang gedroomd van allerlei avonturen.

Verder zijn we al een weekend alleen thuis geweest en buiten het feit dat we dan niet doodgeknuffeld worden hadden we een superlieve oppas die ons heel goed verzorgd heeft. Geen klagen over.

Maar toen ze weer thuiskwamen vonden we dat natuurlijk ook wel weer erg leuk, alleen we zijn op een soort van dieet gezet geloof ik, want we krijgen niet meer zoveel brokjes. Wel gelukkig weer de indoorbrokjes, want die vinden we toch het lekkerst.

Alleen ik krijg zo rond een uur of vier midden in de nacht toch een beetje trek en ja dan ga ik toch de aandacht trekken van mijn personeel, maar het is me tot op heden nog niet gelukt om dat voor elkaar te krijgen en misschien moet ik het dan maar niet meer doen.
Maar ik kan niks beloven en zal me best doen.

Nou lieve Patricia we missen je nog steeds maar tot op heden is het hier goed toeven hoor, dus maak je over ons maar geen zorgen. We krijgen zelfs al een beetje een Hooglandse miauw.
Ik hoop dat het steeds beter gaat met je en we zijn volgens mij al over de helft toch?

Duizenden knuffels van mij en van mijn zusje en oke ook van ons personeel (sorry oppassers). Anders loop ik de kans dat dit niet gepubliceerd word.

Ukkie.

vrijdag 27 april 2012

Week 8 & 9 nieuwe oppas

Heb helaas vorige week niks geschreven omdat het me een beetje aan inspiratie ontbrak en alles eigenlijk gewoon op rolletjes liep. had dan ook eigenlijk niet zo veel te melden.

Maar we zijn er weer en ik zal weer proberen het een en ander te vertellen over onze logees.

Wat sinds vorige week eigenlijk weer nieuw is is dat Ukkie het heel erg leuk vind in bad, weliswaar (nog) zonder water, maar volgens mij duurt dat niet lang meer. Hij blijft al in bad staan op het moment dat ik de douche aanzet en hij vind het water wat daaruit tevoorschijn komt wel erg leuk en lekker. Op een gegeven moment springt hij er wel uit, maar volgens mij zijn er weinig katten die zo lang blijven zitten als eenmaal de douche aangaat.
Pebbles vind het stiekem ook wel leuk, maar blijft vooralsnog op het randje van het bad zitten.

Het is zo'n grappig gezicht om die twee in bad te zien, vooral als Ukkie echt onder de douche staat (zonder dat er water uitkomt natuurlijk). Maar ik hoop het nog een keer vast te kunnen leggen dat hij echt onder de douche staat of iets dergelijks.
Je weet het met die twee maar nooit.

Verder hebben ze vanmorgen kennis gemaakt met hun nieuwe tijdelijke oppas, omdat wij een weekend gaan fietsen in de Eifel.
Rika is de buurvrouw van nummer 8 en haar hebben ze al regelmatig voorbij zien fietsen net als haar man Gerard. Maar nu was ze dan in levende lijve bij ons binnen vanmorgen om even kennis te maken met Uk en Pebbles. Nou van enige verlegenheid was geen sprake, want Pebbles sprong op de eetkamertafel vlak voor Rika en gooide zich vrijwel meteen om voor haar om zich te laten knuffelen. Gelukkig het ijs is gebroken en niet veel later stelde Ukkie zich ook even voor op dezelfde manier als Pebbles, alleen hij vergeet dat dit wel erg op het randje van de tafel is en verdwijnt dan ook snel in het diepe.

Mooi zo de nieuwe tijdelijke oppas is goedgekeurd, maar dat wisten we eigenlijk al wel van te voren. Wij kunnen met een gerust hart weg.

Nou Patries we maken wat mee hier bij Rose & Natasja en gelukkig hebben we het naar ons zin, maar we missen je natuurlijk nog heel erg en we hopen dat je je na een paar ongelukkige dagen weer wat beter voelt en als het goed is had Natasja onze knuffels nog overgebracht naar je via facebook.

Zoals je leest hierboven hebben Ukkie en Pebbles de pen even afgepakt van me om je toch weer iets te schrijven en ze net vertelt dat hun binnenkort weer een blog mogen schrijven uit hun naam.

Lieve lieve groetjes weer van ons allemaal en tot de volgende week.

Ukkie, Rose, Pebbles en Natasja

vrijdag 13 april 2012

Week 7 Verandering

De afgelopen twee weken zijn Ukkie en Pebbles zelf aan het woord geweest en ik moet zeggen dat ik best een tikkie nerveus was van te voren, want ja je weet nooit wat ze over je gaan vertellen.  Maar elk woord die ze vertelden gaf een glimlach op mijn gezicht en ik ben blij dat ze ons leuke oppassers vinden of eigenlijk vinden ze ons gewoon leuk personeel.
Want ja het is toch echt gewoon zo een hond heeft een baas en een kat heeft in dit geval goed personeel.

Zeven weken zijn ze alweer hier en de tijd vliegt echt om en op een dierenarts bezoek na in de avonduren na gaat alles helemaal goed.
Ach het was zo zielig om Pebbles met een kapje om te zien, maar ja wel voor haar eigen bestwil natuurlijk. Ze was er eigenlijk al best snel aan gewend voor zover je er gewend aan kunt raken natuurlijk, maar ze ging er goed mee om. Ze onderging het gewoon. Uiteindelijk is ze er wel een betere poes door geworden voor ons en ik denk ook voor haarzelf.
Voor het kapje kon ze nog wel haar terugtrekbuitjes hebben, maar sinds het kapje is het gewoon een knuffelkoningin die we af en toe gewoon sheba noemen om die reden.

Maar gelukkig de wond is heel goed aan het genezen en daar zijn wij allemaal heel blij mee.

Ukkie is vanaf het begin al een knuffelkoning, maar vind spelen met me heel leuk. Al moet ik zeggen dat op het moment dat ik dit schrijf Rose een poging doet tot spelen met Ukkie. Maar ik moet eerlijk zijn ik denk dat ze het met mij toch iets leuker vinden, want nu liggen ze er allebei relaxed bij en Rose houd om en om het muisje voor hun neus. Ukkie doet wel een poging tot een jump af en toe, maar daar is dan eigenlijk alles mee gezegd.

Verder staat Ukkie nu meestal 's morgens voor het raam om me soort van uit te zwaaien en dat vind ik wel gezellig. Als Rose thuiskomt dan staan ze meestal achter voor het raam om haar weer welkom te heten al kunnen ze daar heel apart bij kijken. ( zie foto op fb) Als ik thuiskom dan zit Ukkie ook al vaak weer voor het raam om mij welkom te heten. Dat doet hij natuurlijk niet, want hij weet niet dat ik thuiskom, maar ik denk het graag.
Maar als de sleutel in het slot gaat dan staan ze me toch al op te wachten en dat vind ik stiekem heel erg leuk.

Verder liggen we soms lekker onderuitgezakt met zijn vieren op de bank en dat vind ik en volgens mij de katten ook heel gezellig. Wat ook best grappig is dat Rose (geen kattenmens zoals ze zelf zegt) al hele gesprekken kan voeren met ze. Ze vind het ook allemaal heel leuk hoor en begint dat ook al stiekem toe te geven.
Maar we hebben dan ook wel hele lieve katten om op te passen. Ze zijn zo knuffelig en lief en vinden heel veel leuk. Het enige nadeel is zijn de vele haren die ze verliezen en we nu om de dag het hele huis stofzuigen, maar aan de andere kant kan dat ook geen kwaad.

Nou Patries dit was weer de wekelijkse update en met jouw gaat het ook een stuk beter, want je klinkt zo lekker positief op je catfight na dan, maar je bent nu elders en je kan het schilderen weer oppakken. Dat is helemaal te gek voor je. Wij zorgen goed voor Ukkie en Pebbles en jij zorgt goed voor jezelf.

Dikke knuffel van ons Ukkie, Rose, Pebbles en Natasja.

Ps ik moest zeggen van Uk en Peb dat hun een extra knuffel wilden geven dus bij deze.







vrijdag 6 april 2012

Week 6 En nu mag ik

Heb er de hele week op moeten wachten, maar eindelijk mag ik eens aan het woord. Ik ben Ukkie en ben 6 jaar en de grote broer van Pebbles. Wel even oud, maar ben gewoon in hoogte wat groter.

Ook ik schrok best wel toen we in ons mandje werden gestopt in Amsterdam en we langzaam richting de groene polders reden. Ons vrouwtje was wel mee gelukkig, maar toch je voelt dat er iets te gebeuren staat.
Dat was dus ook zo want de volgende dag was ons vrouwtje verdwenen en wij bleven achter bij onze oppassers en tja ik heb er iets minder moeite mee gehad dan mijn zus, want ik kreeg eten, drinken en een hoop aandacht en die aandacht daar ben ik helemaal niet vies van, sterker nog ik krijg er geen genoeg van.

Mijn zus die vond het moeillijker allemaal en dat vond ik af en toe wel zielig voor haar aangezien ze het ook op mij afreageerde, maar ja dat ben ik wel een beetje gewend. Maar probeerde haar ook wel gerust te stellen en bleef af en toe bij haar in de buurt. Dat doe je dan toch als grote broer.

Maar we zijn nu een paar weken verder en het gaat wel goed met ons en we weten ons wel te vermaken hoor. Alleen mijn zus moest vorige week naar de dierenarts, want er was een abces losgebarsten en dat zag er niet zo goed uit. Was wel ff stress voor onze oppassers en van schrik ging ik maar in het reismandje zitten wat natuurlijk niet de bedoeling was, maar wist ik ff veel.
Toen ze terug kwamen had mijn zus een kapje om zodat ze niet bij de wond kon komen. Het zag er best grappig uit moet ik zeggen en ze liep ook eerst achteruit, maar al redelijk snel was ze er aan gewend. Maar ik mocht niet in de buurt komen en ik bleef dus op gepaste afstand.
Vandaag is het kapje eraf gehaald en ik moet eerlijk zeggen dat ik blij ben voor haar. En aan de oppassers te zien waren die ook best wel blij.

Natasja (een van de oppassers) speelt heel vaak met mij, want ik moet altijd wel een beetje mijn energie kwijt en voor haar is het ook wel goed hoor een beetje rennen. Ze doet het leuk hoor en ik vind het heerlijk dat rennen, springen duiken en vliegen.
Rose ( de andere oppasser) vind spelen niet zo leuk en ik heb ook af en toe het idee dat ze een beetje jaloers is op ons omdat Natasja ons best veel knuffelt, maar ik probeer dan ook gewoon om af en toe eens bij haar te gaan liggen en aandacht te geven. Ze is iets strenger, maar ze is ook gek op ons hoor, want ze moet af en toe best om ons lachen.

Verder zit ik graag voor het raam en bekijk de buitenwereld met andere mensen, kleine mensen, auto´s, fietsen, vogels en andere katten. Er komt er nu bijna elke avond 1 die mijn zus probeert te versieren, maar de laatste week zit ik op de vensterbank want mijn zus die schaamde zich denk ik een beetje met dat kapje om. Eigenlijk lijkt het me best leuk buiten en ik zou het best weleens willen, maar onze oppassers die houden alles potdicht en ik zie nog geen gelegenheid om eens aan de buitenlucht te snuffelen. Misschien komt er nog eens en kansje, maar eerlijk gezegd betwijfel ik het. Misschien maar beter.

Nou Patries ik vond het leuk om eens aan het woord geweest te zijn en ik moet je ook bedanken dat je ons bij zulke lieve oppassers heb achtergelaten, want er wordt echt goed voor ons gezorgd.
Ik hoop ook dat er voor jouw goed gezorgd wordt, want dat verdien je hoor en ik mis je ook heel erg en kan niet wachten tot ik je weer zie.

Dikke dikke dikke knuffel van Ukkie.

vrijdag 30 maart 2012

week 5 Aandacht

Ik heb besloten om deze en volgende week de katten eens aan het woord te laten en hun eens laten vertellen hoe ze het bij ons beleven.

En aangezien dames voorgaan beginnen we met Pebbles.

Hoi ik ben Pebbles en ik ben 6 jaar en ik woon dus sinds 5 weken bij twee en ja ik moet het toegeven best wel lieve oppassers hoor te heten Rose en Natasja. Het feit dat ik hier een half jaar moet wonen is echt geen straf en dat heeft mijn baasje Patricia heel goed gedaan vind ik.
Maar ik moet toegeven de 1e week was ik niet echt de poes zoals iedereen me kent, en kon echt kattig doen. Dit deed ik omdat ik gewoon niet wist wat me allemaal overkwam en alles was natuurlijk ook nieuw voor me en ook een beetje eng. Dus bij het minste geringste zat ik boven op de overloop en liet me dan voorlopig niet meer zien.

Ik kreeg de 1e dagen een kamer toegewezen, maar al gauw vonden Rose & Natasja dat ik me meer bij hun moest voegen en dus ging de deur dicht. Kattenbak en etenswaren en alles ook hup mee naar beneden. Tja en toen moest ik me wel af en toe laten zien beneden. Ik vond dat toch nog wel moeillijk in het begin en vaak was ik dan toch nog wel boven te vinden op de overloop.

Als ik er nu aan terug denk denk ik echt van waar heb ik me nou zo druk om gemaakt, maar ja als je alles weet van te voren he.
Mijn broertje had het veel sneller geaccepteerd allemaal en ik was daarom soms best wel eens kattig tegen hem, maar dat is hij wel gewend en het lieve van hem is toch dat hij af en toe gewoon boven bij me kwam zitten gewoon omdat hij het zielig vond voor mij.

Nu na 5 weken kan ik zeggen dat ik het best naar mijn zin heb en ik denk dat ik dat half jaartje want daar hoor ik ze steeds over wel kan volhouden. Maar natuurlijk ook met het idee dat ik mijn baasje gezond en wel weer terug ga zien.

Wat mijn oppassers heel leuk vinden van mij is dat ik me zo snel omgooi op de gekste plaatsen en Natasja doet dan net alsof ze een commando geeft en ik daar dus naar luister. Ach ik speel dat soms gewoon mee voor hun plezier, maar het liefst word ik gewoon lekker geknuffeld natuurlijk en daarom werp ik mij om. Natasja vind spelen ook erg leuk en ik doe daar dan ook af en toe in mee, meestal doet ze dat met mijn broertje, maar ik moet zeggen als ze me uitdaagt met die muis voor mijn ogen kan ik het niet ontkennen om even zeer fanatiek mee te doen.

Wat mij eigenlijk ook heel erg interesseert is het gebeuren buiten het huis. Wij zijn nog nooit buiten geweest, want we wonen 1 hoog in Amsterdam en zagen dus alles van bovenaf. Maar hier is beneden dan alles gelijkvloers en ik moest daar erg aan wennen. Nog eigenlijk, want als mijn oppassers buiten zijn kom ik niet op de vensterbank om dat te bekijken, want dat vind ik nog een beetje eng. Maar voor de rest begeef ik me graag op de vensterbank en bekijk de wereld buiten, waar heel veel gebeurd en ik dus nooit op uitgekeken raak. Ik snuffel ook af en toe aan de keukendeur om de buitenluchten te inspecteren, maar de oppassers letten goed op dat wij niet naar buiten kunnen, want ze zijn net als ik gek op vogels.

En dan heb je ook nog die leuke kat die bij hun in de straat woont. Een echt rooie en hij ziet er zooo leuk uit en hij heeft eigenlijk een klein beetje mijn hart gestolen. Rose denkt dat het een loverkat is, maar ik geloof daar niet zo in en ik denk dat hij het echt meent met me al heb ik hem nu al een paar dagen niet meer gezien. Misschien word hij door zijn baasjes binnen gehouden en dus hou ik nog hoop en sta regelmatig voor het raam naar hem uit te kijken.

Nou lieve Patries ik hoop dat alles goed gaat daar met je en als ik zo af en toe Rose en Natasja hoor dan gaat het best goed met je. Ik vermaak me in ieder geval prima en volgens mij Ukkie ook, maar die komt volgende week aan het woord.
Ik mis je wel verschrikkelijk en dus vanuit Hoogland een hele dikke vette lange lieve knuffel.


Pebbles

vrijdag 23 maart 2012

De lente is begonnen in week 4

Alweer een week voorbij en dus weer tijd voor een update over onze logees Ukkie en Pebbles. In heel Nederland is de lente losgebarsten en dus ook in huize van der Haven, want wat er gisteravond gebeurde was toch wel heel lenteachtig. Pebbles had namelijk vette sjans met een buurtkat, normaal zou de hele kamer bij elkaar grommen volgens haar baasje Patricia, maar nu was ze toch verdacht stil en erg lonkend naar buiten toe. De buurtkat kwam ook steeds dichterbij totdat er bijna alleen nog maar een raam hun scheidde van elkaar.

Nu vinden we dat natuurlijk best schattig om te zien, maar toch vinden wij de buurtkat niet echt geschikt voor Pebbles en lijkt hij meer op een loverkat. Wil niet discrimineren natuurlijk maar je moet ook luisteren naar je inuitie. En Pebbles verdient echt wel beter. Maar goed het is leuk te zien dat de lente echt is begonnen.

Er is ook wat meer energie in ons en de katten. Spelen vinden ze allebei erg leuk om te doen en ik ben er dus af en toe mee bezig om ze lekker te laten rennen door de woonkamer... Tv kijken is ook een hobby van Pebbles en dan vooral de sport. Dus als er voetballen en/of wielrennen op tv is dan zit ze letterlijk voor de buis. Zooo grappig

Wat ik ook leuk vind is dat ze als je thuis komt ze al een beetje blij zijn om je te zien. Daarvoor was het nog een beetje schrikken, omdat ze nog niet echt begrijpen dat je buiten loopt en eigenlijk gelijkvloers met ze bent. Dus in het begin als er iemand thuiskwam achter of voor was het voornamelijk grommen.

Verder hebben we afgelopen zaterdag een wijnproefavond gehad en hadden we een aantal vriendinnen over de vloer. Ik had het idee dat ze zodra ze de voordeurbel zouden horen ze naar boven zouden gaan en zich de hele avond niet zouden laten zien. Ik had ze ook iets eerder eten gegeven zodat ze dan even relaxt konden eten. Maar wat wil het geval ze zijn eigenlijk geen seconde boven geweest en ze hebben zich prima vermaakt tussen al die meiden. Ze kregen lekker veel aandacht natuurlijk en daar zijn ze dol op.
Al met al voor iedereen een geslaagde avond dus..

We proberen nu ook voor Patricia wat leuke filmpjes te maken die we dan op you tube zetten en of FB zodat ze ze af en toe even kan zien bewegen of horen. Ze mist ze verschrikkelijk natuurlijk en ik denk dat Ukkie en Pebbles haar ook missen hoor. Wat zullen die drie over een paar maanden weer blij zijn om elkaar te zien.
Ik kan niet wachten op dat moment, maar in die tussentijd maken we er wat moois van. Tot volgende week maar weer.

Ukkie, Rose Pebbles en Natasja

vrijdag 16 maart 2012

Week 3 Dikke maatjes

Hier dan alweer een update over onze tijdelijke nieuwe huisgenoten. Wij zijn deze week toch alweer veel meer aan elkaar gewend dan de 1e weken en dat is voor beide een stuk relaxter.
Voor de katten wordt het zo relaxt dat ze ook iets brutaler gaan worden, maar het loopt (nog) niet de spuigaten uit hoor.

We hebben deze week ook voor het eerst de slaapkamerdeur opengehouden 's nachts, maar de behoefte om er lekker bij te kruipen hebben ze (nog) niet. Ze hebben beneden al lekker een eigen plekje gevonden om de nacht althans een gedeelte van de nacht door te brengen, want de ochtend begint voor Ukkie toch nog wel erg vroeg voor ons menselijke begrippen.
Als ik meestal zo rond half 4 's nachts even naar het toilet moet dan denkt Ukkie joehoe ze zijn wakker. Hij komt er dan ook altijd vrolijk bij in het toilet en geeft kopjes tot en met. Ik vertel hem dan wel dat we daarna gewoon weer verder gaan slapen, maar daar gaat iets fout. Dit begrijpt hij (nog) niet helemaal.

Als ik dan dus weer het bed inkruip om de rest van de nacht slapend door te brengen, komt Ukkie de trap op lopen met zijn lichtelijke gemiauw om daarna het bed op te springen en bovenop me te gaan liggen. Dit doet hij niet in alle stilte want het motortje(ook wel knorren genaamd)  gaat direct aan. Dit ongeveer aanhorende voor 1 minuutje pak ik hem dan op om hem vervolgens op de gang te zetten en deur dan toch weer even te sluiten. Dit gaat tot nu toe goed.
Een paar uur later als het dan voor ons echt tijd wordt om op te staan gaat de deur weer open en krijgen we 2 vrolijke katten op het bed die alleen maar geknuffeld willen worden en daar geven wij volop antwoord op.

Het is wel leuk dat we een soort van ritueel krijgen met de katten die zich elke dag herhaald.

Verder moet ik zo lachen om Pebbles, want als er iemand is die heeeeel graag geknuffeld wil worden dan is zij het wel. Ze kan voor je voeten lopen en zich spontaan omgooien en dan je vragend aan kijken van Aai me aai me en dan ook nog het liefst op de buik. Dus ze valt om en de pootjes gaan de lucht in. Het is zo'n grappig gezicht hoe snel zij zich om kan gooien.
Zo erg als we aan elkaar moesten wennen in het begin zo goed gaat het nu.

Elke avond hebben we ook een soort van speelkwartier en we gaan dan rennend door de woonkamer met zijn drieen. ( Rose doet (nog) niet mee). Ik begin meestal met Ukkie, want die moet toch na het eten ietwat energie kwijt, maar later voegt Pebbles zich er ook bij en die is een stukje feller in het spelen en neemt het dan ook heel serieus. Het is zo leuk om te zien hoe ze rennen, springen, vliegen en duiken om een speelgoedmuisje aan een stokje met elastiek.

Nou jullie lezen wel dat we ons prima vermaken met onze logees en we ook blij zijn dat de relatie steeds beter wordt tussen ons.
Tot volgende week dan maar weer.

Ps: Voor Patricia moest ik even zeggen van ze, dat ze er gewoon het beste van maken dit half jaar met de gedachte dat ze dan weer gezellig bij jouw zijn. En ik moest ook nog zeggen dat ze zich geen beter personeel hadden kunnen wensen. Een dikke knuffel van Ukkie en Pebbles.

vrijdag 9 maart 2012

Week 2 en dat valt mee

Na een best wel moeilijke start voor vooral Pebbles gaat het eigenlijk nu na bijna twee weken helemaal goed met ze. Moet zeggen dat vanaf vandaag er eigenlijk een soort gewenning is van beide kanten.

Ukkie en Pebbles zijn sinds gisteren niet meer boven te vinden, maar blijven nu gezellig met ons in de woonkamer. 
De eetkamerstoelen zijn op dit moment de favoriete slaapplekjes, maar onze schoten weten ze ook al geregeld te vinden.
Pebbles begin van de week

Pebbles was degene die het meest moeite heeft gehad om te wennen, maar dat is gelukkig helemaal goed gekomen en ze knuffelt erop los en pakt elk momentje aan om geknuffeld te worden. Ze heeft heel wat in te halen natuurlijk.
Ukkie was al wat eerder gewend en had zich er al bij neergelegd dat hij hier een half jaar moest vertoeven. En ik denk stiekem dat hij het helemaal leuk vind ook omdat er hier trappen aanwezig zijn en veel ramen om door naar buiten te kijken. En oppassers die het niet erg vinden om te spelen en te knuffelen.
Ukkie op de kast ... wat hij zelf doet

Het enige waar wij nog aan moeten wennen is dat de keukendeur dicht is, want ze ruiken het meteen wanneer de deur maar een kiertje openstaat en grijpen dan meteen de kans om op het aanrecht te snuffelen. Pebbles is hier overigens de ster in. 

Ach al met al hebben we alle vier ons leventje een beetje moeten aanpassen, maar wij doen dat met alle liefde en Ukkie en Pebbles accepteren dat met alle liefde.
We zullen nog hopelijk vele leuke momenten gaan meemaken en ik zal volgende week Ukkie of Pebbles eens aan het woord laten op deze blog.
vrijdag 9 maart Pebbles in relax stand vlak voor het eten

Patricia gelukkig kan je ons ook een beetje volgen via facebook en we hopen dan ook dat alles goed komt met je en dus vanuit Hoogland een dikke knuffel van Ukkie en Pebbles. 

Vrijdag 9 maart

vrijdag 2 maart 2012

1e week


25 februari was het dan zover Ukkie en Pebbles zouden een half jaar bij ons komen logeren, omdat hun baasje voor een half jaar naar Schotland ging om af te kicken van medicijnen die ze al zo lang slikt voor al haar angsten.


Zij ging niet weg voordat haar kindjes een heel goed onderkomen zouden krijgen en dus was ze bij ons aan het goede adres.

Ik vind dat wel leuk om weer eens wat huisdieren in huis te hebben aangezien ik mijn hele leven al katten heb gehad.
Maar goed die zaterdag gingen we dan op pad om Patricia en de katten op te halen in Amsterdam. Zij zou dan ook een nachtje bij ons slapen, want dat is wel zo leuk voor ze.

Aangekomen bij ons thuis vlogen ze allebei direct ergens onder, maar voor Ukkie heeft dat niet zolang geduurd, want zijn nieuwsgierigheid had toch de overhand. (Ja we hebben een man in huis).
Pebbles daaren tegen had iets langer nodig en is tot op de dag van vandaag eigenlijk een beetje wisselvallig.

Het ene moment is ze heel lief en aanhankelijk en wil het liefst met je knuffelen, maar het andere moment verdwijnt ze weer naar boven om daar vervolgens weer de hele avond te zitten mokken. En zodra je dan naar boven loopt dan blaast ze de hele boel bij elkaar.

Ukkie daaren tegen heeft het eigenlijk prima naar zijn zin en voelt zich al goed op zijn gemak. Het enige is dat hij af en toe ook naar boven gaat om zijn zus gezelschap te houden. Het lijkt wel of hij zich nog niet helemaal geeft aan ons omdat Pebbles dat nog niet doet. Hij is dus nog trouw aan zijn zus.

Het is dus deze week voor ons alle vier nog een beetje wennen, maar ik heb er alle vertrouwen in dat het allemaal goed gaat komen.

Eten en drinken doen ze in ieder geval goed, maar het knuffelgehalte mag nog naar een iets hoger level.
Pebbles heeft het aanrecht ook al ontdekt op een moment dat we even niet opgelet hadden. En het was Ukkie eigenlijk die haar verraadde door de keukendeur die piept nog iets verder open te doen.
Ja we moeten nu ook opletten met wat we aan etenswaar laten staan. Verder staat de trapkast ´s morgens ook open, waarbij er dan ook gelijk een lamp aangaat, wat dus ook niet de bedoeling is natuurlijk. Dus we haden de deur verzwaard met wat gewichten, maar ook dat was geen probleem voor ??? (staat geen naam bij). Dus nog wat extra gewicht erbij en tot nu is hij nog dicht gebleven.

We verdenken Pebbles maar degene met de meeste spierballen straks heeft het dus gedaan.

Al met al vermaken we ons prima met onze nieuwe huisgenootjes en we gaan nog een hoop dingen beleven daar ben ik van overtuigd.

Daarom zal ik proberen om elke week een verslag te doen van alle avonturen. En dit doe ik ook voor Patricia, omdat ze graag op de hoogte blijft van het wel en weinig wee van haar kindjes.

Tot de volgende keer en een knuffel van Ukkie en Pebbles.