Week 8 & 9 nieuwe oppas

Heb helaas vorige week niks geschreven omdat het me een beetje aan inspiratie ontbrak en alles eigenlijk gewoon op rolletjes liep. had dan ook eigenlijk niet zo veel te melden.

Maar we zijn er weer en ik zal weer proberen het een en ander te vertellen over onze logees.

Wat sinds vorige week eigenlijk weer nieuw is is dat Ukkie het heel erg leuk vind in bad, weliswaar (nog) zonder water, maar volgens mij duurt dat niet lang meer. Hij blijft al in bad staan op het moment dat ik de douche aanzet en hij vind het water wat daaruit tevoorschijn komt wel erg leuk en lekker. Op een gegeven moment springt hij er wel uit, maar volgens mij zijn er weinig katten die zo lang blijven zitten als eenmaal de douche aangaat.
Pebbles vind het stiekem ook wel leuk, maar blijft vooralsnog op het randje van het bad zitten.

Het is zo'n grappig gezicht om die twee in bad te zien, vooral als Ukkie echt onder de douche staat (zonder dat er water uitkomt natuurlijk). Maar ik hoop het nog een keer vast te kunnen leggen dat hij echt onder de douche staat of iets dergelijks.
Je weet het met die twee maar nooit.

Verder hebben ze vanmorgen kennis gemaakt met hun nieuwe tijdelijke oppas, omdat wij een weekend gaan fietsen in de Eifel.
Rika is de buurvrouw van nummer 8 en haar hebben ze al regelmatig voorbij zien fietsen net als haar man Gerard. Maar nu was ze dan in levende lijve bij ons binnen vanmorgen om even kennis te maken met Uk en Pebbles. Nou van enige verlegenheid was geen sprake, want Pebbles sprong op de eetkamertafel vlak voor Rika en gooide zich vrijwel meteen om voor haar om zich te laten knuffelen. Gelukkig het ijs is gebroken en niet veel later stelde Ukkie zich ook even voor op dezelfde manier als Pebbles, alleen hij vergeet dat dit wel erg op het randje van de tafel is en verdwijnt dan ook snel in het diepe.

Mooi zo de nieuwe tijdelijke oppas is goedgekeurd, maar dat wisten we eigenlijk al wel van te voren. Wij kunnen met een gerust hart weg.

Nou Patries we maken wat mee hier bij Rose & Natasja en gelukkig hebben we het naar ons zin, maar we missen je natuurlijk nog heel erg en we hopen dat je je na een paar ongelukkige dagen weer wat beter voelt en als het goed is had Natasja onze knuffels nog overgebracht naar je via facebook.

Zoals je leest hierboven hebben Ukkie en Pebbles de pen even afgepakt van me om je toch weer iets te schrijven en ze net vertelt dat hun binnenkort weer een blog mogen schrijven uit hun naam.

Lieve lieve groetjes weer van ons allemaal en tot de volgende week.

Ukkie, Rose, Pebbles en Natasja

Week 7 Verandering

De afgelopen twee weken zijn Ukkie en Pebbles zelf aan het woord geweest en ik moet zeggen dat ik best een tikkie nerveus was van te voren, want ja je weet nooit wat ze over je gaan vertellen.  Maar elk woord die ze vertelden gaf een glimlach op mijn gezicht en ik ben blij dat ze ons leuke oppassers vinden of eigenlijk vinden ze ons gewoon leuk personeel.
Want ja het is toch echt gewoon zo een hond heeft een baas en een kat heeft in dit geval goed personeel.

Zeven weken zijn ze alweer hier en de tijd vliegt echt om en op een dierenarts bezoek na in de avonduren na gaat alles helemaal goed.
Ach het was zo zielig om Pebbles met een kapje om te zien, maar ja wel voor haar eigen bestwil natuurlijk. Ze was er eigenlijk al best snel aan gewend voor zover je er gewend aan kunt raken natuurlijk, maar ze ging er goed mee om. Ze onderging het gewoon. Uiteindelijk is ze er wel een betere poes door geworden voor ons en ik denk ook voor haarzelf.
Voor het kapje kon ze nog wel haar terugtrekbuitjes hebben, maar sinds het kapje is het gewoon een knuffelkoningin die we af en toe gewoon sheba noemen om die reden.

Maar gelukkig de wond is heel goed aan het genezen en daar zijn wij allemaal heel blij mee.

Ukkie is vanaf het begin al een knuffelkoning, maar vind spelen met me heel leuk. Al moet ik zeggen dat op het moment dat ik dit schrijf Rose een poging doet tot spelen met Ukkie. Maar ik moet eerlijk zijn ik denk dat ze het met mij toch iets leuker vinden, want nu liggen ze er allebei relaxed bij en Rose houd om en om het muisje voor hun neus. Ukkie doet wel een poging tot een jump af en toe, maar daar is dan eigenlijk alles mee gezegd.

Verder staat Ukkie nu meestal 's morgens voor het raam om me soort van uit te zwaaien en dat vind ik wel gezellig. Als Rose thuiskomt dan staan ze meestal achter voor het raam om haar weer welkom te heten al kunnen ze daar heel apart bij kijken. ( zie foto op fb) Als ik thuiskom dan zit Ukkie ook al vaak weer voor het raam om mij welkom te heten. Dat doet hij natuurlijk niet, want hij weet niet dat ik thuiskom, maar ik denk het graag.
Maar als de sleutel in het slot gaat dan staan ze me toch al op te wachten en dat vind ik stiekem heel erg leuk.

Verder liggen we soms lekker onderuitgezakt met zijn vieren op de bank en dat vind ik en volgens mij de katten ook heel gezellig. Wat ook best grappig is dat Rose (geen kattenmens zoals ze zelf zegt) al hele gesprekken kan voeren met ze. Ze vind het ook allemaal heel leuk hoor en begint dat ook al stiekem toe te geven.
Maar we hebben dan ook wel hele lieve katten om op te passen. Ze zijn zo knuffelig en lief en vinden heel veel leuk. Het enige nadeel is zijn de vele haren die ze verliezen en we nu om de dag het hele huis stofzuigen, maar aan de andere kant kan dat ook geen kwaad.

Nou Patries dit was weer de wekelijkse update en met jouw gaat het ook een stuk beter, want je klinkt zo lekker positief op je catfight na dan, maar je bent nu elders en je kan het schilderen weer oppakken. Dat is helemaal te gek voor je. Wij zorgen goed voor Ukkie en Pebbles en jij zorgt goed voor jezelf.

Dikke knuffel van ons Ukkie, Rose, Pebbles en Natasja.

Ps ik moest zeggen van Uk en Peb dat hun een extra knuffel wilden geven dus bij deze.

Week 6 En nu mag ik

Heb er de hele week op moeten wachten, maar eindelijk mag ik eens aan het woord. Ik ben Ukkie en ben 6 jaar en de grote broer van Pebbles. Wel even oud, maar ben gewoon in hoogte wat groter.

Ook ik schrok best wel toen we in ons mandje werden gestopt in Amsterdam en we langzaam richting de groene polders reden. Ons vrouwtje was wel mee gelukkig, maar toch je voelt dat er iets te gebeuren staat.
Dat was dus ook zo want de volgende dag was ons vrouwtje verdwenen en wij bleven achter bij onze oppassers en tja ik heb er iets minder moeite mee gehad dan mijn zus, want ik kreeg eten, drinken en een hoop aandacht en die aandacht daar ben ik helemaal niet vies van, sterker nog ik krijg er geen genoeg van.

Mijn zus die vond het moeillijker allemaal en dat vond ik af en toe wel zielig voor haar aangezien ze het ook op mij afreageerde, maar ja dat ben ik wel een beetje gewend. Maar probeerde haar ook wel gerust te stellen en bleef af en toe bij haar in de buurt. Dat doe je dan toch als grote broer.

Maar we zijn nu een paar weken verder en het gaat wel goed met ons en we weten ons wel te vermaken hoor. Alleen mijn zus moest vorige week naar de dierenarts, want er was een abces losgebarsten en dat zag er niet zo goed uit. Was wel ff stress voor onze oppassers en van schrik ging ik maar in het reismandje zitten wat natuurlijk niet de bedoeling was, maar wist ik ff veel.
Toen ze terug kwamen had mijn zus een kapje om zodat ze niet bij de wond kon komen. Het zag er best grappig uit moet ik zeggen en ze liep ook eerst achteruit, maar al redelijk snel was ze er aan gewend. Maar ik mocht niet in de buurt komen en ik bleef dus op gepaste afstand.
Vandaag is het kapje eraf gehaald en ik moet eerlijk zeggen dat ik blij ben voor haar. En aan de oppassers te zien waren die ook best wel blij.

Natasja (een van de oppassers) speelt heel vaak met mij, want ik moet altijd wel een beetje mijn energie kwijt en voor haar is het ook wel goed hoor een beetje rennen. Ze doet het leuk hoor en ik vind het heerlijk dat rennen, springen duiken en vliegen.
Rose ( de andere oppasser) vind spelen niet zo leuk en ik heb ook af en toe het idee dat ze een beetje jaloers is op ons omdat Natasja ons best veel knuffelt, maar ik probeer dan ook gewoon om af en toe eens bij haar te gaan liggen en aandacht te geven. Ze is iets strenger, maar ze is ook gek op ons hoor, want ze moet af en toe best om ons lachen.

Verder zit ik graag voor het raam en bekijk de buitenwereld met andere mensen, kleine mensen, auto´s, fietsen, vogels en andere katten. Er komt er nu bijna elke avond 1 die mijn zus probeert te versieren, maar de laatste week zit ik op de vensterbank want mijn zus die schaamde zich denk ik een beetje met dat kapje om. Eigenlijk lijkt het me best leuk buiten en ik zou het best weleens willen, maar onze oppassers die houden alles potdicht en ik zie nog geen gelegenheid om eens aan de buitenlucht te snuffelen. Misschien komt er nog eens en kansje, maar eerlijk gezegd betwijfel ik het. Misschien maar beter.

Nou Patries ik vond het leuk om eens aan het woord geweest te zijn en ik moet je ook bedanken dat je ons bij zulke lieve oppassers heb achtergelaten, want er wordt echt goed voor ons gezorgd.
Ik hoop ook dat er voor jouw goed gezorgd wordt, want dat verdien je hoor en ik mis je ook heel erg en kan niet wachten tot ik je weer zie.

Dikke dikke dikke knuffel van Ukkie.