week 5 Aandacht

Ik heb besloten om deze en volgende week de katten eens aan het woord te laten en hun eens laten vertellen hoe ze het bij ons beleven.

En aangezien dames voorgaan beginnen we met Pebbles.

Hoi ik ben Pebbles en ik ben 6 jaar en ik woon dus sinds 5 weken bij twee en ja ik moet het toegeven best wel lieve oppassers hoor te heten Rose en Natasja. Het feit dat ik hier een half jaar moet wonen is echt geen straf en dat heeft mijn baasje Patricia heel goed gedaan vind ik.
Maar ik moet toegeven de 1e week was ik niet echt de poes zoals iedereen me kent, en kon echt kattig doen. Dit deed ik omdat ik gewoon niet wist wat me allemaal overkwam en alles was natuurlijk ook nieuw voor me en ook een beetje eng. Dus bij het minste geringste zat ik boven op de overloop en liet me dan voorlopig niet meer zien.

Ik kreeg de 1e dagen een kamer toegewezen, maar al gauw vonden Rose & Natasja dat ik me meer bij hun moest voegen en dus ging de deur dicht. Kattenbak en etenswaren en alles ook hup mee naar beneden. Tja en toen moest ik me wel af en toe laten zien beneden. Ik vond dat toch nog wel moeillijk in het begin en vaak was ik dan toch nog wel boven te vinden op de overloop.

Als ik er nu aan terug denk denk ik echt van waar heb ik me nou zo druk om gemaakt, maar ja als je alles weet van te voren he.
Mijn broertje had het veel sneller geaccepteerd allemaal en ik was daarom soms best wel eens kattig tegen hem, maar dat is hij wel gewend en het lieve van hem is toch dat hij af en toe gewoon boven bij me kwam zitten gewoon omdat hij het zielig vond voor mij.

Nu na 5 weken kan ik zeggen dat ik het best naar mijn zin heb en ik denk dat ik dat half jaartje want daar hoor ik ze steeds over wel kan volhouden. Maar natuurlijk ook met het idee dat ik mijn baasje gezond en wel weer terug ga zien.

Wat mijn oppassers heel leuk vinden van mij is dat ik me zo snel omgooi op de gekste plaatsen en Natasja doet dan net alsof ze een commando geeft en ik daar dus naar luister. Ach ik speel dat soms gewoon mee voor hun plezier, maar het liefst word ik gewoon lekker geknuffeld natuurlijk en daarom werp ik mij om. Natasja vind spelen ook erg leuk en ik doe daar dan ook af en toe in mee, meestal doet ze dat met mijn broertje, maar ik moet zeggen als ze me uitdaagt met die muis voor mijn ogen kan ik het niet ontkennen om even zeer fanatiek mee te doen.

Wat mij eigenlijk ook heel erg interesseert is het gebeuren buiten het huis. Wij zijn nog nooit buiten geweest, want we wonen 1 hoog in Amsterdam en zagen dus alles van bovenaf. Maar hier is beneden dan alles gelijkvloers en ik moest daar erg aan wennen. Nog eigenlijk, want als mijn oppassers buiten zijn kom ik niet op de vensterbank om dat te bekijken, want dat vind ik nog een beetje eng. Maar voor de rest begeef ik me graag op de vensterbank en bekijk de wereld buiten, waar heel veel gebeurd en ik dus nooit op uitgekeken raak. Ik snuffel ook af en toe aan de keukendeur om de buitenluchten te inspecteren, maar de oppassers letten goed op dat wij niet naar buiten kunnen, want ze zijn net als ik gek op vogels.

En dan heb je ook nog die leuke kat die bij hun in de straat woont. Een echt rooie en hij ziet er zooo leuk uit en hij heeft eigenlijk een klein beetje mijn hart gestolen. Rose denkt dat het een loverkat is, maar ik geloof daar niet zo in en ik denk dat hij het echt meent met me al heb ik hem nu al een paar dagen niet meer gezien. Misschien word hij door zijn baasjes binnen gehouden en dus hou ik nog hoop en sta regelmatig voor het raam naar hem uit te kijken.

Nou lieve Patries ik hoop dat alles goed gaat daar met je en als ik zo af en toe Rose en Natasja hoor dan gaat het best goed met je. Ik vermaak me in ieder geval prima en volgens mij Ukkie ook, maar die komt volgende week aan het woord.
Ik mis je wel verschrikkelijk en dus vanuit Hoogland een hele dikke vette lange lieve knuffel.


Pebbles

De lente is begonnen in week 4

Alweer een week voorbij en dus weer tijd voor een update over onze logees Ukkie en Pebbles. In heel Nederland is de lente losgebarsten en dus ook in huize van der Haven, want wat er gisteravond gebeurde was toch wel heel lenteachtig. Pebbles had namelijk vette sjans met een buurtkat, normaal zou de hele kamer bij elkaar grommen volgens haar baasje Patricia, maar nu was ze toch verdacht stil en erg lonkend naar buiten toe. De buurtkat kwam ook steeds dichterbij totdat er bijna alleen nog maar een raam hun scheidde van elkaar.

Nu vinden we dat natuurlijk best schattig om te zien, maar toch vinden wij de buurtkat niet echt geschikt voor Pebbles en lijkt hij meer op een loverkat. Wil niet discrimineren natuurlijk maar je moet ook luisteren naar je inuitie. En Pebbles verdient echt wel beter. Maar goed het is leuk te zien dat de lente echt is begonnen.

Er is ook wat meer energie in ons en de katten. Spelen vinden ze allebei erg leuk om te doen en ik ben er dus af en toe mee bezig om ze lekker te laten rennen door de woonkamer... Tv kijken is ook een hobby van Pebbles en dan vooral de sport. Dus als er voetballen en/of wielrennen op tv is dan zit ze letterlijk voor de buis. Zooo grappig

Wat ik ook leuk vind is dat ze als je thuis komt ze al een beetje blij zijn om je te zien. Daarvoor was het nog een beetje schrikken, omdat ze nog niet echt begrijpen dat je buiten loopt en eigenlijk gelijkvloers met ze bent. Dus in het begin als er iemand thuiskwam achter of voor was het voornamelijk grommen.

Verder hebben we afgelopen zaterdag een wijnproefavond gehad en hadden we een aantal vriendinnen over de vloer. Ik had het idee dat ze zodra ze de voordeurbel zouden horen ze naar boven zouden gaan en zich de hele avond niet zouden laten zien. Ik had ze ook iets eerder eten gegeven zodat ze dan even relaxt konden eten. Maar wat wil het geval ze zijn eigenlijk geen seconde boven geweest en ze hebben zich prima vermaakt tussen al die meiden. Ze kregen lekker veel aandacht natuurlijk en daar zijn ze dol op.
Al met al voor iedereen een geslaagde avond dus..

We proberen nu ook voor Patricia wat leuke filmpjes te maken die we dan op you tube zetten en of FB zodat ze ze af en toe even kan zien bewegen of horen. Ze mist ze verschrikkelijk natuurlijk en ik denk dat Ukkie en Pebbles haar ook missen hoor. Wat zullen die drie over een paar maanden weer blij zijn om elkaar te zien.
Ik kan niet wachten op dat moment, maar in die tussentijd maken we er wat moois van. Tot volgende week maar weer.

Ukkie, Rose Pebbles en Natasja

Week 3 Dikke maatjes

Hier dan alweer een update over onze tijdelijke nieuwe huisgenoten. Wij zijn deze week toch alweer veel meer aan elkaar gewend dan de 1e weken en dat is voor beide een stuk relaxter.
Voor de katten wordt het zo relaxt dat ze ook iets brutaler gaan worden, maar het loopt (nog) niet de spuigaten uit hoor.

We hebben deze week ook voor het eerst de slaapkamerdeur opengehouden 's nachts, maar de behoefte om er lekker bij te kruipen hebben ze (nog) niet. Ze hebben beneden al lekker een eigen plekje gevonden om de nacht althans een gedeelte van de nacht door te brengen, want de ochtend begint voor Ukkie toch nog wel erg vroeg voor ons menselijke begrippen.
Als ik meestal zo rond half 4 's nachts even naar het toilet moet dan denkt Ukkie joehoe ze zijn wakker. Hij komt er dan ook altijd vrolijk bij in het toilet en geeft kopjes tot en met. Ik vertel hem dan wel dat we daarna gewoon weer verder gaan slapen, maar daar gaat iets fout. Dit begrijpt hij (nog) niet helemaal.

Als ik dan dus weer het bed inkruip om de rest van de nacht slapend door te brengen, komt Ukkie de trap op lopen met zijn lichtelijke gemiauw om daarna het bed op te springen en bovenop me te gaan liggen. Dit doet hij niet in alle stilte want het motortje(ook wel knorren genaamd)  gaat direct aan. Dit ongeveer aanhorende voor 1 minuutje pak ik hem dan op om hem vervolgens op de gang te zetten en deur dan toch weer even te sluiten. Dit gaat tot nu toe goed.
Een paar uur later als het dan voor ons echt tijd wordt om op te staan gaat de deur weer open en krijgen we 2 vrolijke katten op het bed die alleen maar geknuffeld willen worden en daar geven wij volop antwoord op.

Het is wel leuk dat we een soort van ritueel krijgen met de katten die zich elke dag herhaald.

Verder moet ik zo lachen om Pebbles, want als er iemand is die heeeeel graag geknuffeld wil worden dan is zij het wel. Ze kan voor je voeten lopen en zich spontaan omgooien en dan je vragend aan kijken van Aai me aai me en dan ook nog het liefst op de buik. Dus ze valt om en de pootjes gaan de lucht in. Het is zo'n grappig gezicht hoe snel zij zich om kan gooien.
Zo erg als we aan elkaar moesten wennen in het begin zo goed gaat het nu.

Elke avond hebben we ook een soort van speelkwartier en we gaan dan rennend door de woonkamer met zijn drieen. ( Rose doet (nog) niet mee). Ik begin meestal met Ukkie, want die moet toch na het eten ietwat energie kwijt, maar later voegt Pebbles zich er ook bij en die is een stukje feller in het spelen en neemt het dan ook heel serieus. Het is zo leuk om te zien hoe ze rennen, springen, vliegen en duiken om een speelgoedmuisje aan een stokje met elastiek.

Nou jullie lezen wel dat we ons prima vermaken met onze logees en we ook blij zijn dat de relatie steeds beter wordt tussen ons.
Tot volgende week dan maar weer.

Ps: Voor Patricia moest ik even zeggen van ze, dat ze er gewoon het beste van maken dit half jaar met de gedachte dat ze dan weer gezellig bij jouw zijn. En ik moest ook nog zeggen dat ze zich geen beter personeel hadden kunnen wensen. Een dikke knuffel van Ukkie en Pebbles.

Week 2 en dat valt mee

Na een best wel moeilijke start voor vooral Pebbles gaat het eigenlijk nu na bijna twee weken helemaal goed met ze. Moet zeggen dat vanaf vandaag er eigenlijk een soort gewenning is van beide kanten.

Ukkie en Pebbles zijn sinds gisteren niet meer boven te vinden, maar blijven nu gezellig met ons in de woonkamer. 

De eetkamerstoelen zijn op dit moment de favoriete slaapplekjes, maar onze schoten weten ze ook al geregeld te vinden.

Pebbles begin van de week

Pebbles was degene die het meest moeite heeft gehad om te wennen, maar dat is gelukkig helemaal goed gekomen en ze knuffelt erop los en pakt elk momentje aan om geknuffeld te worden. Ze heeft heel wat in te halen natuurlijk.

Ukkie was al wat eerder gewend en had zich er al bij neergelegd dat hij hier een half jaar moest vertoeven. En ik denk stiekem dat hij het helemaal leuk vind ook omdat er hier trappen aanwezig zijn en veel ramen om door naar buiten te kijken. En oppassers die het niet erg vinden om te spelen en te knuffelen.

Ukkie op de kast ... wat hij zelf doet

Het enige waar wij nog aan moeten wennen is dat de keukendeur dicht is, want ze ruiken het meteen wanneer de deur maar een kiertje openstaat en grijpen dan meteen de kans om op het aanrecht te snuffelen. Pebbles is hier overigens de ster in. 

Ach al met al hebben we alle vier ons leventje een beetje moeten aanpassen, maar wij doen dat met alle liefde en Ukkie en Pebbles accepteren dat met alle liefde.

We zullen nog hopelijk vele leuke momenten gaan meemaken en ik zal volgende week Ukkie of Pebbles eens aan het woord laten op deze blog.

vrijdag 9 maart Pebbles in relax stand vlak voor het eten

Patricia gelukkig kan je ons ook een beetje volgen via facebook en we hopen dan ook dat alles goed komt met je en dus vanuit Hoogland een dikke knuffel van Ukkie en Pebbles. 

Vrijdag 9 maart

1e week

25 februari was het dan zover Ukkie en Pebbles zouden een half jaar bij ons komen logeren, omdat hun baasje voor een half jaar naar Schotland ging om af te kicken van medicijnen die ze al zo lang slikt voor al haar angsten.

Zij ging niet weg voordat haar kindjes een heel goed onderkomen zouden krijgen en dus was ze bij ons aan het goede adres.

Ik vind dat wel leuk om weer eens wat huisdieren in huis te hebben aangezien ik mijn hele leven al katten heb gehad.

Maar goed die zaterdag gingen we dan op pad om Patricia en de katten op te halen in Amsterdam. Zij zou dan ook een nachtje bij ons slapen, want dat is wel zo leuk voor ze.

Aangekomen bij ons thuis vlogen ze allebei direct ergens onder, maar voor Ukkie heeft dat niet zolang geduurd, want zijn nieuwsgierigheid had toch de overhand. (Ja we hebben een man in huis).

Pebbles daaren tegen had iets langer nodig en is tot op de dag van vandaag eigenlijk een beetje wisselvallig.

Het ene moment is ze heel lief en aanhankelijk en wil het liefst met je knuffelen, maar het andere moment verdwijnt ze weer naar boven om daar vervolgens weer de hele avond te zitten mokken. En zodra je dan naar boven loopt dan blaast ze de hele boel bij elkaar.

Ukkie daaren tegen heeft het eigenlijk prima naar zijn zin en voelt zich al goed op zijn gemak. Het enige is dat hij af en toe ook naar boven gaat om zijn zus gezelschap te houden. Het lijkt wel of hij zich nog niet helemaal geeft aan ons omdat Pebbles dat nog niet doet. Hij is dus nog trouw aan zijn zus.

Het is dus deze week voor ons alle vier nog een beetje wennen, maar ik heb er alle vertrouwen in dat het allemaal goed gaat komen.

Eten en drinken doen ze in ieder geval goed, maar het knuffelgehalte mag nog naar een iets hoger level.

Pebbles heeft het aanrecht ook al ontdekt op een moment dat we even niet opgelet hadden. En het was Ukkie eigenlijk die haar verraadde door de keukendeur die piept nog iets verder open te doen.

Ja we moeten nu ook opletten met wat we aan etenswaar laten staan. Verder staat de trapkast ´s morgens ook open, waarbij er dan ook gelijk een lamp aangaat, wat dus ook niet de bedoeling is natuurlijk. Dus we haden de deur verzwaard met wat gewichten, maar ook dat was geen probleem voor ??? (staat geen naam bij). Dus nog wat extra gewicht erbij en tot nu is hij nog dicht gebleven.

We verdenken Pebbles maar degene met de meeste spierballen straks heeft het dus gedaan.

Al met al vermaken we ons prima met onze nieuwe huisgenootjes en we gaan nog een hoop dingen beleven daar ben ik van overtuigd.

Daarom zal ik proberen om elke week een verslag te doen van alle avonturen. En dit doe ik ook voor Patricia, omdat ze graag op de hoogte blijft van het wel en weinig wee van haar kindjes.

Tot de volgende keer en een knuffel van Ukkie en Pebbles.