Hier dan alweer een update over onze tijdelijke nieuwe huisgenoten. Wij zijn deze week toch alweer veel meer aan elkaar gewend dan de 1e weken en dat is voor beide een stuk relaxter.
Voor de katten wordt het zo relaxt dat ze ook iets brutaler gaan worden, maar het loopt (nog) niet de spuigaten uit hoor.
We hebben deze week ook voor het eerst de slaapkamerdeur opengehouden 's nachts, maar de behoefte om er lekker bij te kruipen hebben ze (nog) niet. Ze hebben beneden al lekker een eigen plekje gevonden om de nacht althans een gedeelte van de nacht door te brengen, want de ochtend begint voor Ukkie toch nog wel erg vroeg voor ons menselijke begrippen.
Als ik meestal zo rond half 4 's nachts even naar het toilet moet dan denkt Ukkie joehoe ze zijn wakker. Hij komt er dan ook altijd vrolijk bij in het toilet en geeft kopjes tot en met. Ik vertel hem dan wel dat we daarna gewoon weer verder gaan slapen, maar daar gaat iets fout. Dit begrijpt hij (nog) niet helemaal.
Als ik dan dus weer het bed inkruip om de rest van de nacht slapend door te brengen, komt Ukkie de trap op lopen met zijn lichtelijke gemiauw om daarna het bed op te springen en bovenop me te gaan liggen. Dit doet hij niet in alle stilte want het motortje(ook wel knorren genaamd) gaat direct aan. Dit ongeveer aanhorende voor 1 minuutje pak ik hem dan op om hem vervolgens op de gang te zetten en deur dan toch weer even te sluiten. Dit gaat tot nu toe goed.
Een paar uur later als het dan voor ons echt tijd wordt om op te staan gaat de deur weer open en krijgen we 2 vrolijke katten op het bed die alleen maar geknuffeld willen worden en daar geven wij volop antwoord op.
Het is wel leuk dat we een soort van ritueel krijgen met de katten die zich elke dag herhaald.
Verder moet ik zo lachen om Pebbles, want als er iemand is die heeeeel graag geknuffeld wil worden dan is zij het wel. Ze kan voor je voeten lopen en zich spontaan omgooien en dan je vragend aan kijken van Aai me aai me en dan ook nog het liefst op de buik. Dus ze valt om en de pootjes gaan de lucht in. Het is zo'n grappig gezicht hoe snel zij zich om kan gooien.
Zo erg als we aan elkaar moesten wennen in het begin zo goed gaat het nu.
Elke avond hebben we ook een soort van speelkwartier en we gaan dan rennend door de woonkamer met zijn drieen. ( Rose doet (nog) niet mee). Ik begin meestal met Ukkie, want die moet toch na het eten ietwat energie kwijt, maar later voegt Pebbles zich er ook bij en die is een stukje feller in het spelen en neemt het dan ook heel serieus. Het is zo leuk om te zien hoe ze rennen, springen, vliegen en duiken om een speelgoedmuisje aan een stokje met elastiek.
Nou jullie lezen wel dat we ons prima vermaken met onze logees en we ook blij zijn dat de relatie steeds beter wordt tussen ons.
Tot volgende week dan maar weer.
Ps: Voor Patricia moest ik even zeggen van ze, dat ze er gewoon het beste van maken dit half jaar met de gedachte dat ze dan weer gezellig bij jouw zijn. En ik moest ook nog zeggen dat ze zich geen beter personeel hadden kunnen wensen. Een dikke knuffel van Ukkie en Pebbles.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten