1e week

25 februari was het dan zover Ukkie en Pebbles zouden een half jaar bij ons komen logeren, omdat hun baasje voor een half jaar naar Schotland ging om af te kicken van medicijnen die ze al zo lang slikt voor al haar angsten.

Zij ging niet weg voordat haar kindjes een heel goed onderkomen zouden krijgen en dus was ze bij ons aan het goede adres.

Ik vind dat wel leuk om weer eens wat huisdieren in huis te hebben aangezien ik mijn hele leven al katten heb gehad.

Maar goed die zaterdag gingen we dan op pad om Patricia en de katten op te halen in Amsterdam. Zij zou dan ook een nachtje bij ons slapen, want dat is wel zo leuk voor ze.

Aangekomen bij ons thuis vlogen ze allebei direct ergens onder, maar voor Ukkie heeft dat niet zolang geduurd, want zijn nieuwsgierigheid had toch de overhand. (Ja we hebben een man in huis).

Pebbles daaren tegen had iets langer nodig en is tot op de dag van vandaag eigenlijk een beetje wisselvallig.

Het ene moment is ze heel lief en aanhankelijk en wil het liefst met je knuffelen, maar het andere moment verdwijnt ze weer naar boven om daar vervolgens weer de hele avond te zitten mokken. En zodra je dan naar boven loopt dan blaast ze de hele boel bij elkaar.

Ukkie daaren tegen heeft het eigenlijk prima naar zijn zin en voelt zich al goed op zijn gemak. Het enige is dat hij af en toe ook naar boven gaat om zijn zus gezelschap te houden. Het lijkt wel of hij zich nog niet helemaal geeft aan ons omdat Pebbles dat nog niet doet. Hij is dus nog trouw aan zijn zus.

Het is dus deze week voor ons alle vier nog een beetje wennen, maar ik heb er alle vertrouwen in dat het allemaal goed gaat komen.

Eten en drinken doen ze in ieder geval goed, maar het knuffelgehalte mag nog naar een iets hoger level.

Pebbles heeft het aanrecht ook al ontdekt op een moment dat we even niet opgelet hadden. En het was Ukkie eigenlijk die haar verraadde door de keukendeur die piept nog iets verder open te doen.

Ja we moeten nu ook opletten met wat we aan etenswaar laten staan. Verder staat de trapkast ´s morgens ook open, waarbij er dan ook gelijk een lamp aangaat, wat dus ook niet de bedoeling is natuurlijk. Dus we haden de deur verzwaard met wat gewichten, maar ook dat was geen probleem voor ??? (staat geen naam bij). Dus nog wat extra gewicht erbij en tot nu is hij nog dicht gebleven.

We verdenken Pebbles maar degene met de meeste spierballen straks heeft het dus gedaan.

Al met al vermaken we ons prima met onze nieuwe huisgenootjes en we gaan nog een hoop dingen beleven daar ben ik van overtuigd.

Daarom zal ik proberen om elke week een verslag te doen van alle avonturen. En dit doe ik ook voor Patricia, omdat ze graag op de hoogte blijft van het wel en weinig wee van haar kindjes.

Tot de volgende keer en een knuffel van Ukkie en Pebbles.